Στις 19 Φεβρουαρίου και ημέρα Σάββατο του σωτήριου έτους 2011, ο Ολυμπιακός Συνδέσμoυ Φιλάθλων Πειραιώς με κόντρα διαιτησία ενίκησε πανάξια, δίκαια και παντελονάτα τον Παναθηναϊκό Όμιλο Κολωνακίου με 2-1 στο στάδιο Καραϊσκάκης.
Όπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, οι αγνοί φιλήσυχοι οπαδοί του Ολυμπιακού εισέβαλαν εις τον αγωνιστικό χώρο για τα επινίκια, με σκοπό να σηκώσουν τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού στους ώμους τους και να πάρουν αυτόγραφα από τα ινδάλματα τους. Ο σκοπός των οπαδών του Ολυμπιακού ήταν ιερός. Τουτέστιν, σκόπευαν να μεταφέρουν επ΄ώμου τους παίχτες του Ολυμπιακού ως το μνημείο του Βασιλιά Λεωνίδα στην Σπάρτη, αποδίδοντας τους εκεί τον ύστατο φόρο τιμής που τους αρμόζει για την νίκη τους.
Δυστυχώς, όμως, αυτή η οικουμενική κίνηση, που αγκάλιασε όλο το Πανελλήνιο και η παγκόσμια κοινή γνώμη, δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία διότι όπως λέει και ένα λαϊκό ρητό: “αν ήτανε η ζήλια ψώρα θα γέμιζε όλη η χώρα”. Οι παίχτες του Παναθηναϊκού Ομίλου του Κολωνακίου, με πρωτοστάτη τον Αλέξανδρο Τζόρβα (τερματοφύλακα-μοντέλο) και τους Μανδάμ Σισσσύ (παχύ Σσσσσ), Ορέστη Μακρή Γκοβού και Σενδρίκ Cunt-έ επιτέθησαν εις τους αγνούς οπαδούς του Ολυμπιακού και στον γιατρό του Ολυμπιακό με κλωτσομπουνίδια προκαλώντας στον τελευταίο πολλαπλά κατάγματα και κακώσεις στην κοιλιακή χώρα.
Εντελώς ειρωνικά, οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των βιαίων αυτών πράξεων από τους ποδοσφαιριστές του Κολωνακίου βρήκαν και άλλους ένθερμους υποστηρικτές. Σύντομα, σε χρόνο ντε-τε, δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό κίνημα που είχε ως σκοπό να αποτινάξει κάθε λέρα και δολιοφθορά, την οιανδήποτε βρώμα, μπόχα και δυσωδία που απέπνεε η ομάδα του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Ολυμπιακού που την σιχαίνεται το Πανελλήνιο για τα στημένα παιχνίδια και για τις πολλαπλές απόπειρες δωροδοκίες που έχει καταδικαστεί ερήμην. Η ομάδα του Ολυμπιακού που είναι η ντροπή του Ελληνικού και του εν γένει Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου.
Το κοινωνικό αυτό κίνημα ως σήμερα μετράει τρία (3) ιδρυτικά στελέχη, απαριθμεί κανένα άλλο μέλος, και ακούει στην ονομασία Nτρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός, aka Ν.Π.Ε.Ο, έχοντας ως μότο: “Εγώ ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός, εσύ ντρέπεσαι που είσαι Ολυμπιακός;”
Πως άρχισαν όμως όλα και ποιός πρωτοστάτησε πίσω από αυτή την ακτιβιστική κίνηση που είχε ως σκοπό να αφυπνίσει και να απεταξάμην την ντροπή κάθε φιλάθλου του Ολυμπιακού και να τον φέρει στο σωστό δρόμο; Όλα άρχισαν μετά την λήξη του προαναφερθέντος αγώνα Ολυμπιακού - Κολωνάκι. Η Τζένη Μπαλατσινού - γνωστή entrepreneur και business woman - με μια σπασμωδική αντίδραση μετάνοιας και αφορισμού, ανέρτησε στο προφίλ (Ελληνιστί profile) του κοινωνικού δικτύου twitter (Ελληνιστί twitter) το παρακάτω μύνημα:
Η Τζένη Μπαλατσινού είναι φυσικά γεννημένη στο U.S. of A της Θεσσαλονίκης και δεν μπόρεσε να γράψει με Ελληνικούς χαρακτήρες το παραπάνω μύνημα. Έτσι προτίμησε το σύνηθες και ανάρτησε με Greeklish χαρακτήρες το πόσο ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός.
Φυσικά, ενδέχεται να είναι απλά ένα βούρλο και να μην γνωρίζει καν Ελληνικά. Αλλά, ίσως να είμαι αυστηρός μαζί της και σίγουρα απαιτείται απεριόριστος σεβασμός στο ιδρυτικό στέλεχος του Ντρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός. Όπως και να 'χει όμως, κάπως έτσι γεννήθηκε το κοινωνικό αυτό κίνημα από την Τζένη Μπαλατσινού. Τι εστί όμως Τζένη Μπαλατσινού; Ποιά είναι η Τζένη και ποιά είναι η ιστορία της ως στέλεχος της ΘΥΡΑΣ 7; Η Τζένη Μπαλατσινού, κατά το κοινώς Τζενάκι, είναι Ολυμπιακάρα μέχρι το κόκκαλο! Είναι μια φανατική γαυρίνα που έχει φάει τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού επί Κοσκωτά και Σαλιαρέλη (Αργύρη καργιόλη, φερ΄το πορτοφόλι) 1987-1992, με το κουταλάκι.
Λίγοι γνωρίζουν το παρελθόν της Τζένης. Λίγοι ξέρουν ότι περίμενε έξω από το παλαιό Καραϊσκάκης παραμονές του αγώνα με το Κολωνάκι, συντροφιά με μια κουβέρτα από το παλιό ΜΙΝΙΟΝ, για να πάρει εισιτήρια που τα προμήθευε από τα κεντρικά της ΘΥΡΑΣ 7. Λίγοι έχουν υπ'όψιν ότι η Τζένη πρωτοστατούσε στις εκδρομές του Ολυμπιακού στην Τούμπα, στο Χαριλάου, στην Δράμα και στην Ξάνθη. Αυτή είναι η Τζένη! Αυτή είναι η μάχιμη Τζένη Μπαλατσινού για μας που την ξέρουμε και την θυμόμαστε από τα τότε πέτρινα και άγουρα χρόνια που οι τιμωρίες της έδρας και αφαίρεση βαθμών έπεφταν σωρηδόν στην ομάδα του Ολυμπιακού. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι η Τζένη Μπαλατσινού ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Θύρας 7 και του Συνδέσμου Άγριες Τζέννες, Wild Jennies, που είχε ως σύνθημα “Θρύλε και Κόκα, γάμησε την Μπόκα.”
Εν κατακλείδι, η Τζένη Μπαλατσινού είναι μια από μας. Είναι μια φανατική οπαδός του Ολυμπιακού που ξέρει τι σημαίνει να σου στερούν το πρωτάθλημα όταν οι αντίπαλοι οπαδοί πετάνε καπνογόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο (ΑΕΚάκι - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2, περίοδος 1990-1991), έχοντας ως αποτέλεσμα της οριστική διακοπή του αγώνος και αντί κατοχύρωσης των βαθμών, με σκορ 3-0 όπως προβλέπει ο ΚΑΠ (Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου), να αποφασίζεται η εκ νέου επανάληψη του αγώνος.
Η Τζένη Μπαλατσινού είναι μια Ολυμπιακός που επ' ουδενί δεν πήρε με χορηγία από κανέναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό το εισιτήριο διαρκείας της στην ΘΥΡΑ 7. Είναι μια Ολυμπιακάρα που ξέρει τι θέλει και τι ζητά από έναν άντρα: μπουνιές και κλωτσιές. Είναι μια γυναίκα που είχε κάθε δικαίωμα να πρωτοστατεί σε αυτό το κοινωνικό κίνημα που έχει ως σκοπό να φέρει τα απολωλότα Ολυμπιακά πρόβατα στον ευθύ ορθόδοξο δρόμο. Τα άβουλα αυτά πρόβατα που δεν ντρέπονται που είναι Ολυμπιακοί. Ως εκ τούτου, Τζένη Μπαλατσινού, Τζενούλα μου, οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί σε χαιρετούν!
I am English and I support Olympiakos! Η Μαργαρίτα Μυτιληναίου είναι γεννημένη στο Κεντρικό Λονδίνο της Αγγλίας και είναι ραδιοφωνική παραγωγός. Ούσα γεννημένη στο Λονδίνο, δηλαδή μιλάμε....από τα γεννοφάσκια της Ολυμπιακάρα, αποτελεί το δεύτερο ιδρυτικό στέλεχος του Ν.Π.Ε.Ο. (Ντρέπομαι Που Είμαι Ολυμπιακός) και ίσως και το πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι αυτού του κινήματος μιας που προέβη σε μια ακραία κίνηση σκίζοντας το εισιτήριο διαρκείας της. Φυσικά, ούτε κατά διάνοια να σκεφτούμε ότι το διαρκείας της ήταν χορηγία από τον ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίο εργάζεται. Ως γνήσια λαϊκιά Ολυμπιακός που είναι η Μαργαρίτα η Μαργαρώ, είμαστε σίγουροι ότι πρέπει να πλήρωσε από το υστέρημα της (των 5.000 ευρώ μηνιαίως) το εισιτήριο διαρκείας της.
H Mαργαρίτα, ή κατά το δοκούν Margaret όπως την φώναζαν στο Roedean independent school του Brighton, της Αγγλίας, ένα από τα πιο ελίτ girls' boarding school της Μεγάλης Βρετανίας, είχε δείξει από νωρίς την προτίμηση της στην ομάδα του Ολυμπιακού χτυπώντας σε tattoo τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Αυτή η κίνηση της όμως αποτέλεσε το κύκνειο άσμα στην πολλά υποσχόμενη καριέρα της ως ανταποκρίτρια του BBC radio αφού η πολιτική του σταθμού ήταν “No tattoos”.
Ερχόμενη στην Ελλάδα η Μargo, δικτυώθηκε αμέσως με ραδιοφωνικούς παραγωγούς και με τον κόσμο του lifestyle και βρήκε μια δουλίτσα σε έναν ραδιοφωνικό σταθμούλη παίρνοντας ψίχουλα για λεφτάκια. Η Μargaret, ή Margo όπως είναι το χαϊδευτικό της, ξέρει τι πάει να πεί στέρηση και πέτρινα χρόνια. Μπορεί μεν να είναι μεγαλωμένη στο Λονδίνο, αλλά ενημερωνόταν συχνά για τα τεκταινόμενα του Ολυμπιακού κατά τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια.
10 Φεβρουαρίου 1991, αγωνιστική περίοδος 1990-1991: σε μια από τις πολλές τις επισκέψεις στην Ελλάδα, η Μargo αποφάσισε να επισκεφτεί το Στάδιο Καραϊσκάκης για να δει τον αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και της ομάδας του Αθηναϊκού. Ο Αθηναϊκός ισοφαρίζει με τον Δημόπουλο (τον παλιοπουσταρά), από καταλογισμό ενός ανύπαρκτου φάουλ που σφύριξε ο διαιτητής Ναούμ με επόπτη τον Δούρο τότε (να βγει ο Δούρος στο τηλέφωνο), κάνοντας έτσι το 2-2. Οι κατά τα άλλα φιλήσυχοι οπαδοί του Ολυμπιακού αγανακτούν και εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο παίρνοντας στο κυνήγι τον Χρήστο Δημόπουλο ο οποίος είχε επιδοθεί σε διάφορες σεξουαλικού περιεχομένου χειρονομίες κατά την διάρκεια του αγώνα.
Η Margo μην μπορώντας να αντέξει αυτή την εξόφθαλμη αδικία που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια της, αφήνει το Βρετανικό φλεγματικό προσωπείο της να ξεγλιστρήσει και μετατρέπεται σε μια βέρα Μεσογειακή γαυρίνα ορμώντας στο γήπεδο σαν άλλος ταύρος - σαν μιά άλλη έστω ταυρίνα - εν υαλοπωλείο.
Εκ τότε, το μικρόβιο του Ολυμπιακού εμβολιάστηκε στην μικρή Margo. Οι κακές παρέες, όμως, και το φλεγματικό Βρετανικό της αίμα, δεν την άφησαν να αγιάσει και σύντομα άρχιζε να ντρέπεται. Να ντρέπεται πολύ, μα πάρα πολύ! Τόση ντροπή που η φύση όλη δεν είχε βιώσει στο οικοσύστημα της. Μετά το μοιραίο εκείνο Σαββατιάτικο βράδυ όπου η φίλη και κολλητή της Τζένη Μπαλατσινού ανάρτησε την ντροπή της διαδικτυακά, η Μαργαρίτα αποφάσισε με την σειρά της να πετάξει εις το κάλαθο των αχρήστων το κασκόλ του Ολυμπιακού που είχε πάρει το 1987 στο τελευταίο τίτλο του Ολυμπιακού πριν την έλευση των πέτρινων χρόνων, έσκισε το δερμάτινο περφέκτο μπουφάν της, πέταξε τις αρβύλες μπότες της Dr. Marteens και επιδεικτικά έκανε χίλια κομμάτια το εισιτήριο διαρκείας του Ολυμπιακού, που επαναλαμβάνουμε δεν της το έδωσε κανένας ραδιοφωνικός χορηγός από τον ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίο εργάζεται.
Η Μargo έσκισε το διαρκείας της και πλέον μια σημαντική προσωπικότητα από τις θύρες του Καραϊσκάκης θα λείπει. Η φωνή της σκίαζε τις φωνές όλων των παιδιών στην ΘΥΡΑ 7, διότι η Μargo ήταν Ολυμπιακάρα και έδινε το παρών στο Στάδιο Καραϊσκάκης όχι για κοινωνικές εκδηλώσεις όυτε για το θεαθήναι, αλλά επειδή ήταν αγνή Ολυμπιακός. Ούτως ή άλλως, γεννημένη στο Λονδίνο της Αγγλίας, την κάνει αυτομάτως από τα γεννοφάσκια της Ολυμπιακάρα. Η Margo ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός, και οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί την χαιρετούν.
Το τρίτο ιδρυτικό στέλεχος του ακτιβιστικού κινήματος Ν.Π.Ε.Ο. (Ντρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός) ακούει στο όνομα Mr. Potato Head ή αλλιώς Δημήτρης Καμπουράκης. Ο Mr. Potato Ηeah, κατά το κοινώς Δημήτρης Καμπουράκης, ένωσε τις δυνάμεις του με την Τζένη Μπαλατσινού και την Μαργαρίτα Μυτιληναίου διαρρηγνύοντας τα ιμάτια του, με την σειρά του, για το πόσο ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός.
Ο Mr. Potato Head έχει την δικιά του ιστορία στα δρώμενα του Ολυμπιακού και της ΘΥΡΑΣ 7. Από μικρό παιδί ήταν τουλούμπας και σύχναζε στις καντίνες του παλαιού Καραϊσκάκης κατά την περίοδο των πέτρινων χρόνων. Εκεί έπιασε δουλειά σε ένα από τα λεγόμενα "βρώμικα" και έβγαζε το μεροκάματο του σαν άλλος Βασιλάκης Καΐλας. Σύντομα, κατάφερε και έβγαλε πολλά λεφτά και άνοιξε τον δικό του Σύνδεσμο της ΘΥΡΑΣ 7, απέναντι από το Στάδιο Ειρήνης και Φίλιας ονόματι ΛΟΥΚΟΥΛΟΣ 7 Δημήτρης Καμπουράκης.
Παράλληλα με τα συνδεσμικά του Ολυμπιακού, ο Δημήτρης Καμπουράκης αρθρογραφούσε για μεγάλες και έγκυρες εφημερίδες της εποχής: όπως για την Βρετανική Guardian και Τhe Independent. Τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης σύντομα πήραν πρέφα ότι είχαν να κάνουν με έναν αδιάφθορο και μαχητικό δημοσιογράφο. Έτσι δεν άργησε να έρθει και η ένταξη του στον δυναμικό και έγκυρο τηλεοπτικό σταθμό του MEGA, του Μεγάλου Καναλιού.
Ο Δημήτρης Καμπουράκης μπήκε πλέον στην ζωή μας. Για να παραφράσουμε την δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Fat Boy Slim, Δημήτρης has come a long way, baby! Από ιδρυτικό στέλεχος ενός από των κορυφαίων συνδέσμων της ΘΥΡΑΣ 7 με συχνή παρουσία του ιδίου και του συνδέσμου του στους αγώνες του Ολυμπιακού, ο Δημήτρης πλέον ήταν ένας έγκριτος και έγκυρος δημοσιογράφος.
Το Τζενάκι και η Μargo είδαν στο πρόσωπο του Mr. Potato Head έναν αειθαλή δημοσιογράφο. Πλησιάζοντας τον έτσι, κατάφεραν και απόσπασαν την δημόσια ντροπή του: την ντροπή του να είσαι Ολυμπιακός. Ο ίδιος σε δηλώσεις του ομολόγησε ότι δεν χρειάστηκε πολύ να παραδεχτεί δημοσίως την ντροπή που νιώθει στα σωθικά του λόγω των οπαδικών του αποχρώσεων.
Φυσικά, η ντροπή του να είσαι Ολυμπιακός επ΄ουδενί δεν συγκρίνεται με την ντροπή του να είσαι χωμένος στην υπόθεση Ζαχόπουλου. Σε μια υπόθεση που δεν είχε καμία σχέση ο Δημήτρης Καμπουράκης. Σε ένα ροζ σκάνδαλο με ένα DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου, που φυσικά και ουδέποτε είδε ο Δημήτρης Καμπουράκης με την δημοσιογράφο του ΜΕGA Όλγα Τρέμη. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Δημήτρης Καμπουράκης είναι αμέμπτου ηθικής, και εξ ου γιατί ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός....και δεν ντρέπεται που είδε το επίμαχο DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου. Δημήτρη Καμπουράκη, οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί σε χαιρετούν!
Οι Για Όλα Φταίει ο Ολυμπιακός, πληθυντικός αριθμός διότι είμαστε πολλοί, μια λεγέωνα των ξένων και των γνωστών, έχουν να προτείνουν σε όλους τους V.I.P. παρωχημένους Ολυμπιακάρες που γίνανε Ολυμπιακάρες μέσα από τα διαρκείας χορηγίας των εργοδοτών τους και μέσα από τους τελευταίους τίτλους των 15 χρόνων, να κάνουν μια αυτοκριτική στην εν γένει κοινωνική ζωή τους η οποία είναι αν μην τι άλλο προκλητική και προσβλητική για το κοινό αίσθημα.
Επιπροσθέτως, επειδή όλοι οι παραπάνω: Μπαλατσινού, Μυτιληναίου, Καμπουράκης και Σία, δεν έχουν ζήσει τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια, όταν μας έκλεβαν τους τίτλους με το ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ με καπνογόνα και με εξορίες 5 αγωνιστικών, το να βγαίνουν αυτοί και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το πόσο ντρέπονται που είναι Ολυμπιακοί, είναι ΜΑΛΑΚΙΑ (εξου και το θεϊκό άσμα “είναι αρρώστια και μαλακία να είσαι βάζελος σ'αυτή την κοινωνία”) και συν τοις άλλοις προσβλητικό για τους υπόλοιπους οπαδούς του Ολυμπιακού. Τους ξεδιάντροπους, έστω, οπαδούς του Ολυμπιακού.
Ή έστω, ακόμα και να έχουν ζήσει τα πέτρινα χρόνια όλοι αυτοί δεν αναιρεί το γεγονός ότι βαριές κουβέντες του στυλ “ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός”, δεν κάθονται εύκολα στο στομάχι του μέσου Ολυμπιακού και δεν θέλει και πολύ να σαλτάρει.
Και όχι τίποτα άλλο, μπορεί εκεί που ξαφνικά περπατάει αεράτη και αμέριμνη η Τζένη στα φτωχικά σοκάκια της Κηφισιάς να συναντήσει καμιά κακοτεχνία του δρόμου (κοινώς λακκούβα) να γλιστρύσει και να πέσει μέσα μόνη της, ή εκεί που κάνει την περατζάδα της (κοινώς strolling) η μεγαλωμένη στην Μεγάλη Βρετανία Μαργαρίτα-Μαργαρώ, να περάσει κανά διερχόμενο αυτοκίνητο, να καβαλήσει τον πεζόδρομο και να την πάρει παραμάζωμα εντελώς τυχαία, ή εκεί που ο Μister Potatohead τρώει τον περίδρομο σε κανά chic restaurant στο Κολωνάκι (πάνω στο Κολωνάκι), να του'ρθουν τίποτα 5-6 αξύριστα ψηλά παλικάρια και να τον ρωτήσουν 'τι ώρα είναι;'
Δυστυχώς, όμως, αυτή η οικουμενική κίνηση, που αγκάλιασε όλο το Πανελλήνιο και η παγκόσμια κοινή γνώμη, δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία διότι όπως λέει και ένα λαϊκό ρητό: “αν ήτανε η ζήλια ψώρα θα γέμιζε όλη η χώρα”. Οι παίχτες του Παναθηναϊκού Ομίλου του Κολωνακίου, με πρωτοστάτη τον Αλέξανδρο Τζόρβα (τερματοφύλακα-μοντέλο) και τους Μανδάμ Σισσσύ (παχύ Σσσσσ), Ορέστη Μακρή Γκοβού και Σενδρίκ Cunt-έ επιτέθησαν εις τους αγνούς οπαδούς του Ολυμπιακού και στον γιατρό του Ολυμπιακό με κλωτσομπουνίδια προκαλώντας στον τελευταίο πολλαπλά κατάγματα και κακώσεις στην κοιλιακή χώρα.
Εντελώς ειρωνικά, οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των βιαίων αυτών πράξεων από τους ποδοσφαιριστές του Κολωνακίου βρήκαν και άλλους ένθερμους υποστηρικτές. Σύντομα, σε χρόνο ντε-τε, δημιουργήθηκε ένα κοινωνικό κίνημα που είχε ως σκοπό να αποτινάξει κάθε λέρα και δολιοφθορά, την οιανδήποτε βρώμα, μπόχα και δυσωδία που απέπνεε η ομάδα του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Ολυμπιακού που την σιχαίνεται το Πανελλήνιο για τα στημένα παιχνίδια και για τις πολλαπλές απόπειρες δωροδοκίες που έχει καταδικαστεί ερήμην. Η ομάδα του Ολυμπιακού που είναι η ντροπή του Ελληνικού και του εν γένει Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου.
Το κοινωνικό αυτό κίνημα ως σήμερα μετράει τρία (3) ιδρυτικά στελέχη, απαριθμεί κανένα άλλο μέλος, και ακούει στην ονομασία Nτρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός, aka Ν.Π.Ε.Ο, έχοντας ως μότο: “Εγώ ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός, εσύ ντρέπεσαι που είσαι Ολυμπιακός;”
Πως άρχισαν όμως όλα και ποιός πρωτοστάτησε πίσω από αυτή την ακτιβιστική κίνηση που είχε ως σκοπό να αφυπνίσει και να απεταξάμην την ντροπή κάθε φιλάθλου του Ολυμπιακού και να τον φέρει στο σωστό δρόμο; Όλα άρχισαν μετά την λήξη του προαναφερθέντος αγώνα Ολυμπιακού - Κολωνάκι. Η Τζένη Μπαλατσινού - γνωστή entrepreneur και business woman - με μια σπασμωδική αντίδραση μετάνοιας και αφορισμού, ανέρτησε στο προφίλ (Ελληνιστί profile) του κοινωνικού δικτύου twitter (Ελληνιστί twitter) το παρακάτω μύνημα:
Η Τζένη Μπαλατσινού μετά τον αγώνα Ολυμπιακού - Κολωνακίου ανακοινώνει μέσω του διαδικτυακού twitter (Eλληνιστί twitter) λογαριασμού:
“Ντρέπομαι που είμαι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ…..αλλά δεν ντρέπομαι που εμφανίζομαι σε ενα ψωνίστικο reality show ασυδοσίας (Greece next top model) εν ώρα κρίσης προκαλώντας έτσι το κοινό αίσθημα.”
Η Τζένη Μπαλατσινού είναι φυσικά γεννημένη στο U.S. of A της Θεσσαλονίκης και δεν μπόρεσε να γράψει με Ελληνικούς χαρακτήρες το παραπάνω μύνημα. Έτσι προτίμησε το σύνηθες και ανάρτησε με Greeklish χαρακτήρες το πόσο ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός.
Η Τζένη Μπαλατσινού σε αποκλειστικές της δηλώσεις στο γυναικείο περιοδικό ποικίλης ύλης Coke Aine ξεκαθαρίζει την θέση της:“Δεν ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών όταν είπα ότι ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός.”
Φυσικά, ενδέχεται να είναι απλά ένα βούρλο και να μην γνωρίζει καν Ελληνικά. Αλλά, ίσως να είμαι αυστηρός μαζί της και σίγουρα απαιτείται απεριόριστος σεβασμός στο ιδρυτικό στέλεχος του Ντρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός. Όπως και να 'χει όμως, κάπως έτσι γεννήθηκε το κοινωνικό αυτό κίνημα από την Τζένη Μπαλατσινού. Τι εστί όμως Τζένη Μπαλατσινού; Ποιά είναι η Τζένη και ποιά είναι η ιστορία της ως στέλεχος της ΘΥΡΑΣ 7; Η Τζένη Μπαλατσινού, κατά το κοινώς Τζενάκι, είναι Ολυμπιακάρα μέχρι το κόκκαλο! Είναι μια φανατική γαυρίνα που έχει φάει τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού επί Κοσκωτά και Σαλιαρέλη (Αργύρη καργιόλη, φερ΄το πορτοφόλι) 1987-1992, με το κουταλάκι.
Λίγοι γνωρίζουν το παρελθόν της Τζένης. Λίγοι ξέρουν ότι περίμενε έξω από το παλαιό Καραϊσκάκης παραμονές του αγώνα με το Κολωνάκι, συντροφιά με μια κουβέρτα από το παλιό ΜΙΝΙΟΝ, για να πάρει εισιτήρια που τα προμήθευε από τα κεντρικά της ΘΥΡΑΣ 7. Λίγοι έχουν υπ'όψιν ότι η Τζένη πρωτοστατούσε στις εκδρομές του Ολυμπιακού στην Τούμπα, στο Χαριλάου, στην Δράμα και στην Ξάνθη. Αυτή είναι η Τζένη! Αυτή είναι η μάχιμη Τζένη Μπαλατσινού για μας που την ξέρουμε και την θυμόμαστε από τα τότε πέτρινα και άγουρα χρόνια που οι τιμωρίες της έδρας και αφαίρεση βαθμών έπεφταν σωρηδόν στην ομάδα του Ολυμπιακού. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι η Τζένη Μπαλατσινού ήταν ιδρυτικό στέλεχος της Θύρας 7 και του Συνδέσμου Άγριες Τζέννες, Wild Jennies, που είχε ως σύνθημα “Θρύλε και Κόκα, γάμησε την Μπόκα.”
Εν κατακλείδι, η Τζένη Μπαλατσινού είναι μια από μας. Είναι μια φανατική οπαδός του Ολυμπιακού που ξέρει τι σημαίνει να σου στερούν το πρωτάθλημα όταν οι αντίπαλοι οπαδοί πετάνε καπνογόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο (ΑΕΚάκι - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-2, περίοδος 1990-1991), έχοντας ως αποτέλεσμα της οριστική διακοπή του αγώνος και αντί κατοχύρωσης των βαθμών, με σκορ 3-0 όπως προβλέπει ο ΚΑΠ (Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου), να αποφασίζεται η εκ νέου επανάληψη του αγώνος.
Η Τζένη Μπαλατσινού είναι μια Ολυμπιακός που επ' ουδενί δεν πήρε με χορηγία από κανέναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό το εισιτήριο διαρκείας της στην ΘΥΡΑ 7. Είναι μια Ολυμπιακάρα που ξέρει τι θέλει και τι ζητά από έναν άντρα: μπουνιές και κλωτσιές. Είναι μια γυναίκα που είχε κάθε δικαίωμα να πρωτοστατεί σε αυτό το κοινωνικό κίνημα που έχει ως σκοπό να φέρει τα απολωλότα Ολυμπιακά πρόβατα στον ευθύ ορθόδοξο δρόμο. Τα άβουλα αυτά πρόβατα που δεν ντρέπονται που είναι Ολυμπιακοί. Ως εκ τούτου, Τζένη Μπαλατσινού, Τζενούλα μου, οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί σε χαιρετούν!
I am English and I support Olympiakos! Η Μαργαρίτα Μυτιληναίου είναι γεννημένη στο Κεντρικό Λονδίνο της Αγγλίας και είναι ραδιοφωνική παραγωγός. Ούσα γεννημένη στο Λονδίνο, δηλαδή μιλάμε....από τα γεννοφάσκια της Ολυμπιακάρα, αποτελεί το δεύτερο ιδρυτικό στέλεχος του Ν.Π.Ε.Ο. (Ντρέπομαι Που Είμαι Ολυμπιακός) και ίσως και το πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι αυτού του κινήματος μιας που προέβη σε μια ακραία κίνηση σκίζοντας το εισιτήριο διαρκείας της. Φυσικά, ούτε κατά διάνοια να σκεφτούμε ότι το διαρκείας της ήταν χορηγία από τον ραδιοφωνικό σταθμό στον οποίο εργάζεται. Ως γνήσια λαϊκιά Ολυμπιακός που είναι η Μαργαρίτα η Μαργαρώ, είμαστε σίγουροι ότι πρέπει να πλήρωσε από το υστέρημα της (των 5.000 ευρώ μηνιαίως) το εισιτήριο διαρκείας της.
H Mαργαρίτα, ή κατά το δοκούν Margaret όπως την φώναζαν στο Roedean independent school του Brighton, της Αγγλίας, ένα από τα πιο ελίτ girls' boarding school της Μεγάλης Βρετανίας, είχε δείξει από νωρίς την προτίμηση της στην ομάδα του Ολυμπιακού χτυπώντας σε tattoo τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Αυτή η κίνηση της όμως αποτέλεσε το κύκνειο άσμα στην πολλά υποσχόμενη καριέρα της ως ανταποκρίτρια του BBC radio αφού η πολιτική του σταθμού ήταν “No tattoos”.
Ερχόμενη στην Ελλάδα η Μargo, δικτυώθηκε αμέσως με ραδιοφωνικούς παραγωγούς και με τον κόσμο του lifestyle και βρήκε μια δουλίτσα σε έναν ραδιοφωνικό σταθμούλη παίρνοντας ψίχουλα για λεφτάκια. Η Μargaret, ή Margo όπως είναι το χαϊδευτικό της, ξέρει τι πάει να πεί στέρηση και πέτρινα χρόνια. Μπορεί μεν να είναι μεγαλωμένη στο Λονδίνο, αλλά ενημερωνόταν συχνά για τα τεκταινόμενα του Ολυμπιακού κατά τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια.
10 Φεβρουαρίου 1991, αγωνιστική περίοδος 1990-1991: σε μια από τις πολλές τις επισκέψεις στην Ελλάδα, η Μargo αποφάσισε να επισκεφτεί το Στάδιο Καραϊσκάκης για να δει τον αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και της ομάδας του Αθηναϊκού. Ο Αθηναϊκός ισοφαρίζει με τον Δημόπουλο (τον παλιοπουσταρά), από καταλογισμό ενός ανύπαρκτου φάουλ που σφύριξε ο διαιτητής Ναούμ με επόπτη τον Δούρο τότε (να βγει ο Δούρος στο τηλέφωνο), κάνοντας έτσι το 2-2. Οι κατά τα άλλα φιλήσυχοι οπαδοί του Ολυμπιακού αγανακτούν και εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο παίρνοντας στο κυνήγι τον Χρήστο Δημόπουλο ο οποίος είχε επιδοθεί σε διάφορες σεξουαλικού περιεχομένου χειρονομίες κατά την διάρκεια του αγώνα.
Η Margo μην μπορώντας να αντέξει αυτή την εξόφθαλμη αδικία που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια της, αφήνει το Βρετανικό φλεγματικό προσωπείο της να ξεγλιστρήσει και μετατρέπεται σε μια βέρα Μεσογειακή γαυρίνα ορμώντας στο γήπεδο σαν άλλος ταύρος - σαν μιά άλλη έστω ταυρίνα - εν υαλοπωλείο.
H Mαργαρίτα Μυτιληναίου επιδίδεται στο κυνήγι του Χρήστου Δημόπουλο όπως κάθε γνήσιος Ολυμπιακός. Oύσα γεννημένη στο κεντρικό Λονδίνο, το πάθος ξεχειλίζει για μια γνήσια και αυθεντική λιμανιώτισα όπως είναι η Margo Μυτιληναίου.
Φωτογραφία: Reuters, 10 Φεβρουαρίου 1991.
Η Μargo έσκισε το διαρκείας της και πλέον μια σημαντική προσωπικότητα από τις θύρες του Καραϊσκάκης θα λείπει. Η φωνή της σκίαζε τις φωνές όλων των παιδιών στην ΘΥΡΑ 7, διότι η Μargo ήταν Ολυμπιακάρα και έδινε το παρών στο Στάδιο Καραϊσκάκης όχι για κοινωνικές εκδηλώσεις όυτε για το θεαθήναι, αλλά επειδή ήταν αγνή Ολυμπιακός. Ούτως ή άλλως, γεννημένη στο Λονδίνο της Αγγλίας, την κάνει αυτομάτως από τα γεννοφάσκια της Ολυμπιακάρα. Η Margo ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός, και οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί την χαιρετούν.
Μαργαρίτα Μυτιληναίου, ή αλλιώς Μargo ή Μargaret, γεννημένη στο Κεντρικό Λονδίνο της Αγγλίας. Μια γνήσια Πειραιώτισα, μια λαϊκιά Ολυμπιακή φωνή, μια Ολυμπιακάρα απο τα γεννοφάσκια της.
Το τρίτο ιδρυτικό στέλεχος του ακτιβιστικού κινήματος Ν.Π.Ε.Ο. (Ντρέπομαι που Είμαι Ολυμπιακός) ακούει στο όνομα Mr. Potato Head ή αλλιώς Δημήτρης Καμπουράκης. Ο Mr. Potato Ηeah, κατά το κοινώς Δημήτρης Καμπουράκης, ένωσε τις δυνάμεις του με την Τζένη Μπαλατσινού και την Μαργαρίτα Μυτιληναίου διαρρηγνύοντας τα ιμάτια του, με την σειρά του, για το πόσο ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός.
Δημήτρης Καμπουράκης, ή αλλιώς Mr. Potato Head. Ένας αδιάφθορος δημοσιογράφος, ένας άνθρωπος που διδάσκει ήθος και αξίες σε έναν χώρο της δημοσιογραφίας που μαστίζεται από τα λαμόγια. Εις ανώτερα Δημήτρη που δεν έχεις ανακατευτεί σε κανένα σκάνδαλο, του τύπου Ζαχόπουλου.
Παράλληλα με τα συνδεσμικά του Ολυμπιακού, ο Δημήτρης Καμπουράκης αρθρογραφούσε για μεγάλες και έγκυρες εφημερίδες της εποχής: όπως για την Βρετανική Guardian και Τhe Independent. Τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης σύντομα πήραν πρέφα ότι είχαν να κάνουν με έναν αδιάφθορο και μαχητικό δημοσιογράφο. Έτσι δεν άργησε να έρθει και η ένταξη του στον δυναμικό και έγκυρο τηλεοπτικό σταθμό του MEGA, του Μεγάλου Καναλιού.
Ο Δημήτρης Καμπουράκης μπήκε πλέον στην ζωή μας. Για να παραφράσουμε την δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Fat Boy Slim, Δημήτρης has come a long way, baby! Από ιδρυτικό στέλεχος ενός από των κορυφαίων συνδέσμων της ΘΥΡΑΣ 7 με συχνή παρουσία του ιδίου και του συνδέσμου του στους αγώνες του Ολυμπιακού, ο Δημήτρης πλέον ήταν ένας έγκριτος και έγκυρος δημοσιογράφος.
Το Τζενάκι και η Μargo είδαν στο πρόσωπο του Mr. Potato Head έναν αειθαλή δημοσιογράφο. Πλησιάζοντας τον έτσι, κατάφεραν και απόσπασαν την δημόσια ντροπή του: την ντροπή του να είσαι Ολυμπιακός. Ο ίδιος σε δηλώσεις του ομολόγησε ότι δεν χρειάστηκε πολύ να παραδεχτεί δημοσίως την ντροπή που νιώθει στα σωθικά του λόγω των οπαδικών του αποχρώσεων.
Δημήτηρης Καμπουράκης, ένας δημοσιογράφος αμέμπτου ηθικής, ένας γραφίσκος που τα λέει όπως είναι γιατί είναι όπως τα λέει. Το 2008 βραβεύτηκε με το βραβείο Πουλί - tzer για την μαχητική του ανταπόκριση στην υπόθεση DVD του πρώην Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστου Ζαχόπουλου. Σε μια υπόθεση που φυσικά ήταν αμέτοχος.
Φυσικά, η ντροπή του να είσαι Ολυμπιακός επ΄ουδενί δεν συγκρίνεται με την ντροπή του να είσαι χωμένος στην υπόθεση Ζαχόπουλου. Σε μια υπόθεση που δεν είχε καμία σχέση ο Δημήτρης Καμπουράκης. Σε ένα ροζ σκάνδαλο με ένα DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου, που φυσικά και ουδέποτε είδε ο Δημήτρης Καμπουράκης με την δημοσιογράφο του ΜΕGA Όλγα Τρέμη. Διότι, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Δημήτρης Καμπουράκης είναι αμέμπτου ηθικής, και εξ ου γιατί ντρέπεται που είναι Ολυμπιακός....και δεν ντρέπεται που είδε το επίμαχο DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου. Δημήτρη Καμπουράκη, οι ξεδιάντροποι Ολυμπιακοί σε χαιρετούν!
Επιπροσθέτως, επειδή όλοι οι παραπάνω: Μπαλατσινού, Μυτιληναίου, Καμπουράκης και Σία, δεν έχουν ζήσει τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια, όταν μας έκλεβαν τους τίτλους με το ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ με καπνογόνα και με εξορίες 5 αγωνιστικών, το να βγαίνουν αυτοί και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το πόσο ντρέπονται που είναι Ολυμπιακοί, είναι ΜΑΛΑΚΙΑ (εξου και το θεϊκό άσμα “είναι αρρώστια και μαλακία να είσαι βάζελος σ'αυτή την κοινωνία”) και συν τοις άλλοις προσβλητικό για τους υπόλοιπους οπαδούς του Ολυμπιακού. Τους ξεδιάντροπους, έστω, οπαδούς του Ολυμπιακού.
Ή έστω, ακόμα και να έχουν ζήσει τα πέτρινα χρόνια όλοι αυτοί δεν αναιρεί το γεγονός ότι βαριές κουβέντες του στυλ “ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός”, δεν κάθονται εύκολα στο στομάχι του μέσου Ολυμπιακού και δεν θέλει και πολύ να σαλτάρει.
Και όχι τίποτα άλλο, μπορεί εκεί που ξαφνικά περπατάει αεράτη και αμέριμνη η Τζένη στα φτωχικά σοκάκια της Κηφισιάς να συναντήσει καμιά κακοτεχνία του δρόμου (κοινώς λακκούβα) να γλιστρύσει και να πέσει μέσα μόνη της, ή εκεί που κάνει την περατζάδα της (κοινώς strolling) η μεγαλωμένη στην Μεγάλη Βρετανία Μαργαρίτα-Μαργαρώ, να περάσει κανά διερχόμενο αυτοκίνητο, να καβαλήσει τον πεζόδρομο και να την πάρει παραμάζωμα εντελώς τυχαία, ή εκεί που ο Μister Potatohead τρώει τον περίδρομο σε κανά chic restaurant στο Κολωνάκι (πάνω στο Κολωνάκι), να του'ρθουν τίποτα 5-6 αξύριστα ψηλά παλικάρια και να τον ρωτήσουν 'τι ώρα είναι;'
Ο Jose Mourinho, Χοσέ Μουρίνιο, ο Special One, o Special Caesar Salad. Ο Προπονητής-μεταφραστής, η προπονητάρα μας, που έκανε "όνομα" πηγαίνοντας στα πιο πλούσια football clubs, βλέπε: Chelsea, Inter (Internazionale Milano), Real Madrid, με πλούσιους προέδρους (Αbramovic, Μassimo Moratti, Florentino Perez) κάνοντας ομάδες και πρωταθλητισμό εκ του ασφαλούς. Ο Jose σε δηλώσεις του τόνισε: "Θα ντρεπόμουν, αν ήμουν Barcelona". Ως εκ τούτου, αποτέλει επίτιμο μέλος του κοινωνικού κινήματος με ακτιβιστική δράση "Ν.Π.Ε.Ο." Ντρέπομαι Που Είμαι Ολυμπιακός.
Ας κοιταχτούν λοιπόν όλα τα παραπάνω λαμόγια στον καθρέφτη και ας μας πουν πως τα κατάφεραν με τις μπαγαποντιές τους, γλείφοντας και κοιτώντας από την άλλη μεριά τις απατεωνιές των εκάστοτε πολιτικών που έχουν τύχει να συνευρεθούν σε ένα από τα λεγόμενα κοινωνικά Gala. Διότι, όλοι οι παραπάνω, μηδενός εξαιρουμένου, Τζένη Μπαλατσινού, Μαργαρίτα Μυτιληναίου και Δημήτρης Καμπουράκης, συγκαταλέγονται στην λεγόμενη H Mεγάλη των λαμογιών Μοσογραφίσκων Σχολή.
Ουαί υμίν, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ.
Υ.Γ.Από τις 27 Μαρτίου του σωτήριου έτους 2011, ο Jose Mourinho αποτελεί επίτιμο μέλος του N.Π.Ε.Ο. κ.Μ. (Ντρέπομαι που είμαι Ολυμπιακός και Μπαρτσελόνα). Το αποτέλεσμα για τα ημιτελικά του Champions League, μεταξύ Ρεαλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, βρήκε νικήτρια την ομάδα της Καταναλονίας με δύο γκολ του Λεονέλ Μέσι. Σε δηλώσεις του μετά την λήξη του αγώνα, ο sore loser, ο κλάψας και παρτάκιας που δεν έχει μάθει να χάνει ποτέ στην ζωή του από την θητεία του στην Chelsea, Χοσέ Μουρίνιο (Πορτογαλική ετυμολογία του μωρού, δηλαδή του ηλίθιου (μωρός -ή / -ά -ό [morós] Ε1, Ε2 : (λόγ.) ανόητος: ~ άνθρωπος, βλάκας. ΦΡ μωρά παρθένος*. [λόγ. < αρχ. μωρός] ) σε δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα είπε θρασύτατα ότι: “Θα ντρεπόμουν, αν ήμουν Μπαρτσελόνα”. Οι ξεδιάντροποι σε χαιρετούν, Χοσέ Μουρίνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου